در بسیاری از محیط های خورنده، عملکرد خوردگی تیتانیوم به خوبی یا بهتر از فلزات دیگر (مانند آلومینیوم) با یک لایه محافظ است. خوردگی تیتانیوم معمولاً الکترولیتی است، بنابراین رابطه خاصی بین خوردگی و پتانسیل الکترود و جریان الکتروموتور وجود دارد. ویژگی های فیلم اکسید روی سطح تیتانیوم نقش تعیین کننده ای در مقاومت به خوردگی آن دارد. همه عواملی که می توانند فشردگی فیلم اکسید را بهبود بخشند، ضخامت لایه اکسیدی را افزایش دهند و خواص عایق فیلم اکسید را بهبود بخشند، همگی برای بهبود مقاومت در برابر خوردگی مفید هستند. در مقابل، هر عاملی که توانایی محافظت موثر فیلم اکسید را کاهش دهد، خواه مکانیکی یا شیمیایی باشد، باعث می شود مقاومت در برابر خوردگی تیتانیوم به شدت کاهش یابد. به طور کلی، انواع خوردگی زیر وجود دارد:
1. خوردگی موضعی
خوردگی تیتانیوم در اکثر شرایط ماهیتی محلی دارد و درجه خوردگی در یک نقطه با نقطه دیگر کاملاً متفاوت است. خوردگی شکافی، خوردگی حفره ای، ترک خوردگی ناشی از تنش و غیره خوردگی موضعی هستند. خوردگی شکافی بیشتر در فلنج ها یا چین خوردگی ها و در شکاف های نزدیک رسوبات رخ می دهد و اگر شکاف خیلی کوچک یا خیلی بزرگ باشد این اتفاق نمی افتد. خوردگی حفره ای نوعی خوردگی است که در منافذ باز رخ می دهد. ترک خوردگی تنشی نوعی خوردگی است که زمانی رخ می دهد که قطعه کار یا نمونه تحت اثر ترکیبی تنش کششی و محیط خورنده باشد.
2. سایش
شکل خوردگی نمونه یا قطعه کار در محیط جریان خورنده، به دلیل عملکرد مکانیکی سیال، خوردگی تسریع می شود، زیرا سیال می تواند بخشی یا تمام محصولات خوردگی را از بین ببرد، سطوح جدید را در معرض دید قرار دهد و خوردگی را تسریع کند.
3. خوردگی تماس فلزی غیر مشابه
به آن خوردگی گالوانیکی نیز می گویند. در یک محیط خورنده، دو فلز یا قطعه سازه ای با پتانسیل های متفاوت قرار می گیرند. در صورت اتصال کوتاه الکتریکی، فلز با پتانسیل پایین دچار خوردگی می شود.
سطح تیتانیوم و آلیاژهای تیتانیوم همیشه دارای یک لایه نازک از فیلم اکسید است که به طور طبیعی در هوا تشکیل می شود. مقاومت عالی آن در برابر خوردگی ناشی از وجود یک چسبندگی پایدار، قوی و لایه اکسید محافظ خوب بر روی سطح است. . تیتانیوم بلافاصله یک لایه اکسیدی در اتمسفر یا محلول آبی تشکیل می دهد. ضخامت فیلم تشکیل شده در اتمسفر در دمای اتاق 1.2nm ~ 1.6nm است و با گذشت زمان افزایش می یابد. بعد از 70 روز به 5 نانومتر و بعد از 545 روز به 8 تا 9 نانومتر افزایش می یابد. . برای افزایش مقاومت در برابر خوردگی، می توان از روش های تقویت مصنوعی شرایط اکسیداسیون، مانند گرم کردن، افزودن عوامل اکسید کننده یا اکسیداسیون آندی، برای تسریع اکسیداسیون و افزایش ضخامت فیلم استفاده کرد.
